مشاهیر شهر (8)
حاج شیخ حمزه ابوترابی
(1315-1381ه.ش)
حاج شیخ حمزه فرزند کربلایی فرج الله، واعظ، روحانی و خدمتگزار فرهنگی صوفیان بود.
در 16 آبان 1315ه.ش در روستای سیه دولان وابسته به شهرستان هشترود دیده به جهان گشود. تحت تربیت و پرورش پدری مومن که با خاندان آیت الله میرزا فتاح شهیدی نسبت خویشی داشتند دوران کودکی را سپری نمود و در مکتب خانهی قدیمی روستا و عمدتاً نزد ملا ابراهیم خشگنابی که در مجموعهی حیدر بابا نامی از وی به میان آمده است مشغول آموزش دانش ابتدایی خواندن و نوشتن شد. به سال 1327ه.ق و در حالی که 12 سال داشت به تبریز رفته مشغول تحصیل علوم دینی و دانش حوزوی شد. نزدیک 8 سال نزد حضرات آیات و حجج اسلام: حاج شیخ احمد اهری، حاج میرزا عبدالله مجتهدی، حاج سید محمد بادکوبهای، حاج میرزا عمران علیزاده، حاج سید جواد خطیبی، حاج میرزا کاظم دینوری، حاج میرزا احمد توتونچی و حاج میرزا ابالفضل سرابی به فراگیری دانشهای حوزه پرداخت و در ضمن تحصیل به تدریس متون حوزه اشتغال جست و کتابهای جامی، سیوطی، مغنی و حاشیه را تدریس نمود.
چندی نیز در قم به درس دانشوران بزرگ رفت و پس از اندک زمانی اقامت در قم، در سال 1341ه.ش برای تبلیغ و ارشاد رهسپار شهر صوفیان شد. پس از مدتی که قصد ترک شهر صوفیان را داشت با نامهی اهالی صوفیان به مراجع وقت و تکلیف مراجع، در صوفیان ماندگار شد.
معظٌم له مردم داری را با دین داری که بسیار فن لطیف و دشواری میباشد در خود جمع کرده بود. متانت، وقار، آرامش و بیان نیکو از ویژگیهای بارز ایشان در شمار بود.
در مدت اقامت چندین ده سالهی خود در صوفیان علاوه بر برگزاری نماز جماعت و مجلس وعظ و هدایت عمومی، مسجد ولیعصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را با همکاری اهالی و چندی از نیکو مردان صوفیان پایهگذاری نمود که هم برای صوفیان زینت است و هم برای مسافرین داخلی و خارجی که به سوریه و ترکیه و دیگر کشورها میروند مایهی آرامش و استراحت.
برای حل مشکلات فردی و اجتماعی مردم پیش قدم بود و در این راه از هیچ تلاشی فروگزار نبود. در جریان پروندهی قضائی مالکیت شهر صوفیان کوشا بود و با تدبیر منحصر به فرد خود، گامهای مهمی را در جمع آوری مستندات مالکیت صوفیان برداشت. مجلس ماهانهای برای اجتماع و ائتلاف روحانیت منطقه منعقد مینمود که علاوه بر مباحث علمی به مسائل اجتماعی نیز پرداخته میشد؛ این جلسات نیز مثل سائر برنامهها و خدمات ایشان پس از ارتحال وی به خاموشی گرایید.
سر انجام در پی حادثهی رانندگی در روز 31 شهریور ماه سال 1381ه.ش جان به جانان آفرین تسلیم کرد و در پی تشییع بی سابقه، در آرامگاه شهر صوفیان به خاک سپرده شد.
مرحوم ابوترابی کتاب خاطراتی نوشته بودند که در بردارندهی مطالب علمی و مدارکی در رابطه با مالکیت اهالی صوفیان بود. این مطلب را والد نگارنده از زبان مرحوم ابوترابی نقل فرمودند ولی در ضمن جستجو و وارسی کتابخانهی شخصی ایشان با یاری آقایان: مهدی ابوترابی و حسین آرمین، که ساعتها به طول انجامید، چیزی به دست نیامد؛ امید است خانوادهی این مرحوم با یافتن این مجموعه قدم کوچکی در راه ارج نهادن به مقام دانش و پارسایی ایشان بردارند.
فرزندان ایشان
1-حسین
2-حسن
3-جواد
4-رضا
5-مهدی
بر گرفته از نامداران ارونق و انزاب ج1
